Zamek Sant’Elmo

Zamek Sant’Elmo jest pięknie położony, na wzgórzu Vomero, na które możemy wejść na nogach, ale prościej będzie skorzystać z kolejki szynowej – Funicolare.

Aby dostać się do zamku, najlepiej podjechać metrem i wysiąść na stacji Montesanto. 100 metrów obok znajduje się stacja Funicolare. Ważne, by znaleźć tą w odpowiednim kierunku – my ruszamy zgodnie ze wskazówkami na drugi poziom, by udać się w górę na wzgórze Vomero.

Wysiadając na górnej stacji – Morghen, znaki kierują nas w stronę słynnego klasztoru di San Martino oraz zamku.

Pierwszy po prawej stronie wyłonił się zamek Sant’Elmo. Obowiązkowo wchodźcie, chociażby ze względu na piękne widoki z samej góry oraz możliwość zobaczenia panoramy miasta.

Bilety wstępu na zamek

Zamek jest otwarty w godzinach 8:30 – 19:30, a ostatnie wejście możliwe o 18:30.

Zamek Sant’Elmo to gigantyczna forteca. Inicjatorami budowy tego zamku byli Andegaweńczycy, na których zlecenie rozpoczęto jego budowę w latach 1329-1343. Następnie w XVI wieku hiszpańscy monarchowie przebudowali budowlę nadając jej kształt sześcioramiennej gwiazdy. Swą lokalizacją górującą nad resztą miasta, swym ogromem i wzniosłością, miała za zadanie zniechęcać niezadowolonych neapolitańczyków do wzniecania powstań.

Przez większość XIX wieku mieściło się w tej twierdzy więzienie, co spowodowało, że pomimo iż zamek jest gruntowanie odrestaurowany, to po dziś dzień mieszkańcy Neapolu niechętnie się do niego zapuszczają.

Sama nazwa zamku została najprawdopodobniej zapożyczona od nazwy Kościoła św.Erazma, który niegdyś stał w tym miejscu, a z czasem została po prostu zniekształcona do formy Elmo.

Poniżej na zdjęciu po lewej wejście do windy by wjechać na Pizza d’Ardi, czyli najwyższą kondygnację z której we wszystkie strony roztacza się widok na panoramę miasta i okolicy. Na  wprost na zdjęciu wejście do wewnątrz zamku gdzie udaliśmy się na koniec zwiedzania by tam obejrzeć dwie wystawy.

Dzisiaj Zamek Sant’Elmo to placówka kulturalna w której odbywają się różnego rodzaju ważne wystawy. Gdy spacerowaliśmy po murach obronnych co krok natykaliśmy się na nowoczesne rzeźby (niekoniecznie ładne), a w budynku na środku mogliśmy zwiedzić czasowa wystawę sztuki nowoczesnej.

Najpiękniejszy i najbardziej zachwycający był jednak widok na cały Neapol i okolice, nie wyłączając widoku na uśpionego Wezuwiusza.

Niezwykle usatysfakcjonowani widokami podążyliśmy z powrotem do windy by zwiedzić pozostałą część zamku.

Natrafiliśmy na bardzo ciekawą wystawę La Rai Racconta l’Itlia 1924-2014, czyli wystawę ilustrującą rozwój włoskiej telewizji RAI. Bardzo ciekawie była zaaranżowana, a miejsce w jakim się odbyła tylko dodawała jej animuszu. Po części była multimedialna, można było zobaczyć archiwalne programy np. wyrywki starych wiadomości czy meczy piłkarskich, w których Włosi brali udział – i oczywiście wygrywali ;). Mnóstwo zabytkowego sprzętu, kamer, mikrofonów, oświetlenia studyjnego. Było też i coś dla kobiet – wystawa „galowych” strojów jakie nosiły ikony włoskiej telewizji. Całą wystawę oceniamy na 5+.

Po skończonym zwiedzaniu wyszliśmy przez bramę i skręciliśmy w prawo (nad nami górował zamek Sant’Elmo, co widzicie na zdjęciu poniżej). Następnie po prawej znajduje się klasztor di San Martino, którego zabudowania z „góry” widać na kolejnym zdjęciu.